yagmurlu kopruler alti

Inigilizce yazdigim "post"lari okuyunca 'iyyyyy' diyorum icimden, bu ne rezil "post". ama oyle birakiyorum, birakmaya devam edecegim, blog'un ozelligi bu sanirim.. yani boyle kirik dokuk olmasi.. ingilizce olarak kendimi ifade ederken dogalligi korumak icin sanirim daha uzun yillar bu dille yatip kalkmam lazim ki pek niyetim yok. konuyu baglamaya ugrasmiyim, kuzenimin kocasi Japonya'nin kuzeyindeki Sakhalin adasinda calismak uzere Rusya'ya gitmeyi dusunuyor. boyle bir is teklifi almis. gider mi bilmiyorum, herkes ailedeki gitsin dedi, ben de "git" dedim.. sonra nette baktim, garip bir yer hakkaten.. Nisan basinda gidecek eger kabul ederse. Bende dusundum eger benim de California isi olursa, belki Japonya'da bulusuruz Levent'le. cok absurd olur gercekten. boyle bir sey olmaz muhtemelen ama.. hastaliktan yeni yeni kalkiyorum, bugun iyiyim artik.. yarina evi toplayip ders calismaya baslamam lazim. onemli bir sinavim var persembeye. sonra bahar tatili. bir yerlere gideyim diyorum ama international film festivali var ki bu sehirde herhalde yilin olayi budur. (bir de seinfeld geliyormus :) bu ay sonunda, ama bilet kalmamisti simdiden, cok pahali zaten) bahar tatilinde bari haftasonu icin en azindan bi chicago yapabilsem. havalar yine karli-buzlu olursa o da icimden gelmez, orada gidip az tanidigim akrabalarimin evinde butun gunu oturarak gecirmek istemiyorum.

hastaliktan kalkinca daha cok calismayi planladim, bir kac gun once hasta yatagimdan, umarim oyle yapabilirim. ama bir kutu kibritle de upuzun bir sene, kapkara cleveland tuneli gecilmiyor ki, arada bir, hatta cogunlukla karanlikta yurumek gerekiyor, mecburen yavasliyorsun, durdugun da oluyor. simdi kafam aydinlik aydinlik yaziyorum ama.. bakalim.

bir de son olarak, hastayken ve atesim varken ne garip ruyalar gordum, ilk defa hafizamda bir bolumde bu sehirde yasadiklarimdan da bahsedildigini gordum. VA'nin bisikletini caliyordum (aslinda sadece odunc aliyordum, sirf bisiklete binme zevki icin hem de ) ruyamda, ve cok salas bir sehirdeydik buradan bildigim herkes, bir kopru alti gecekondusunda yasiyorduk. sanirim siniftan tanidigim biriydi yuzunu hatirlamiyorum, o diyordu, cabuk donmeden geri goturelim bisikleti.